පංතියේ ගණිත ගුරුතුමිය සිය පාඩම කරමින් සිටියේය. එදින පාඩම වූයේ කෝණ හදුනා ගැනීමේ පාඩමය.
මුලින්ම ගුරුතුමිය පැවසුවේ කෝණ වර්ග තුනක් තිබෙන බවය. පළමු කෝණ වර්ගය සුළුකෝණයයි පැපසූ ගුරුතුමිය සිය වම්අත ඇගේ සිට අංශක 45ක් පමණ ඔසවා සුළු කෝණයක් යනු මෙන්න මේ ආකාරයේ කෝණයකැයි පැවසීය. ඊළගට සෘජුකෝණය ගැන කියාදී එයද පෙර සේම වම් අත අංශක 90 කට ඔසවා සෘජු කෝණයක් මෙන්න මේ ආකාරයයැයි පැවසීය. ඉන්පසු අවසාන කෝණ වර්ගය මහා කෝණයැයි පවසා සිය වම් අත අංශක 90කට වඩා වැඩියෙන් ඔසවා පෙන්වීය.
පාඩම අවසාන විය. පාඩම අවසානයේ ප්‍රශ්ණ ඇසීම ගුරුතුමියගේ පුරුද්දක් විය. ගුරුතුමිය සුපුරුදු ලෙස එය ආරම්භ කළේය.
ගුරුතුමිය පළවෙනි ප්‍රශ්ණය මෙන්න මෙසේ ඇසීය. "හා.. හරි එහෙනම් ළමයි කියන්ඩ බලන්ඩ මේ කෝණ තුනටම පොදු ලක්ෂණයක්"
පංතියේ නිහඩ බව බිදිමින් ඇම්ඩා සිය හඩ අවධිකර මෙසේ පැවසීය.
"ටීචර් ඔය හැම කෝණයේම මයිල් තිබුණා"
ගුරුතුමියට තමන් අද ඇදගෙන පැමිණියේ අත් නැති හැට්ටයක් බව සිහිවිය.
